SAMUEL ve GEYİKLİ BABA

   
         ''Madem Allah Kerim'di ve kulun işini onarıyordu, neden benim işlerimi hep bozuyor?!''



Babasına olan öfkesinin dışa vurumu biraz zayıflamış gibiydi. Çünkü dediği gibi artık dert etmesi gereken bir yeni bir ihanet vardı. Yani yıllarca yoldaşınız olmuş bir insanın sizi bir kadın uğruna hiçe sayması affedilir birşey değil. Dinlediği türküden söyleyen çok güzel olduğu için yada müziği çok sevdiği için etkilenmemişti. Bence Allah'ın yardımı ile babasından ona gönderilen bir mesaj gibiydi. Ve babasının sözleri onu ağlattı. Tanrı'nın işleerini bozduğunu söyledi ama belki de Allah'a kendini adayıp, sorgulamasında başarılı olabilseydi çok daha önceden Allah onu babasına kavuştururdu.



                                                       ''Size ölüm var mıdır?''
                                                       ''Ölümsüz yer var mıdır''


İnsanları sevmek... Hiç bu açıdan bakmamıştım. Yani hepimiz Allah'ın üfürdüğü birer nefesiz. Bizim kalplerimize sevgiyi koymuş olmasının nedenini tam olarak hiç merak etmemeiştim. Her birimiz onun birer parçasıyız ve bribirimizi sevdikçe onun bir parçasını sevmiş oluyoruz ve bütün bunları sevdikçe Allahın güzelliğinden bir parça sevmiş oluyoruz yani. Allah'ı sevmek önce yarattıklarını sevmekle başlıyormuş...
Yine tabiatla iletişim kurmak. Demek ki nsan bazen kendi cinsinden bulamadığını küçük sarı bir çiçekte bulabiliyormuş.