ÇELEBİ FARUK

''Dışlarını süsleyerek ve onları başkalarına göstererek hükmeden mülkün sultanları mı; yoksa içlerini süsleyerek ve başkalarının içini görerek hükmeden gönlün sultanları mı üstündü?''



        Şimdi Çelebi Faruk ve çelebilerin imrenilecek ahlaklarına gelmeden önce bişey demek istiyorum. Dergahta Çelebi Faruk ile oğlu Lokman Beşe birlikte ilim görüyorlar. Bunu öğrendikten sonra aslında Yunus'unda İsmail'i yanına alarak ilim aramasının mümkün olabileceğini düşünmüştüm. Ama daha sonra aklıma maddeyi yitiren manada üstün olur sözü gelince bunun Derviş Yunus için belki de daha iyi olduğunu faerkettim.


         Bilmem zikri roman boyunca hep kafamı karıştırmıştır. Yani neyi bilmeyecek, neyi bilecek yada neyi bilmiyormuş gibi yapacak? Acaba bildiği herşeyi Allah istese bilmesine izin vermezdi diye kendi bildiği olarak görmeyecek? Her türlü soru işareti olan kısımlar benim için.


         Benim de bilmediğim birşey başkaları tarafından canları gibi korunsa-o şeye onlar sahip olmamasına rağmen- bende merak ederdim. Ayrıca çelebilerin ''Hiçbir şeye sahip ve malik değiliz; her şeyin malik ve sahibi Allah'tır'' demesi durumu daha da gizemli hale getiriyor.Tüm kitap boyunca etkilendiğim birçok kısımdan en güzelleri arasında yer alıyor. Dervişleri hep maddeden elini ayağını çekmesi, bir hurma bir su ile beslenmesi, az para ile yaşaması ile tanırız. Ama bu dervişler beni gerçekten etkiledi. Düşününce kolunun altına bir servete sahipsin ama bırak içini açıp bakmayı sanki bir padişahı korurmuş gibi muhafaza ediyorlar. Üstelik bunun karşılığında o servetin binde biri kadar kazanç beklemeden.
                              ''Nerde kaşanelere sahip olabilecek iken fakir gibi yaşayan, nerde zaten yoksul olup dervişlik taslayan!''