MOLLA KASIM

     
       ''Hayatım boyunca hep çok şeye sahip olmayı değil, az şeye ihtiyaç duymayı istemişimdir.''



       Molla Kasım. Kitabın ilk bölümü ve tanıştığım ilk karakter. Bu bölümde Molla'nın Yunus'un şiirlerini okuyup kendince o zamanlar kendine ters düşen fikirleri -süfi zırvalarını- görüp şiirleri denize atması fakat daha sonra aslında o şiirlerin onun için gönderildiğini öğrenip yüzlerce şiiri denize attıktan sonra ''Derviş Yunus bu sözü / Eğri büğrü söyleme // Seni sigaya çeker / Bir Molla Kasım gelir'' dizelerini okuduktan sonra pişman olması ve Yunus Emre'nin yanına giderek hayatını hem kendinden hemde oğlundan dinleyerek yazıya geçirmesini anlatılıyor. Bu Molla'nın şiirler için duyduğu pişmanlıktan ve o özel zatın hayatının, yaptıklarının ve şiirlerinin bilinmesi gerektiğini düşündüğü için böyle yaptığını zannediyorum. Fakat böylesine dolu dizgin geçen hayatları anlattıktan, dinledikten sonra bile yazdığı onca şeyin hala Yunus'un bir şiirinin yüzde birine bile denk olmadığını kitapta sürekli dile getiriyor. O şiirleri denize atmanın pişmanlığı eminim ki asla içinden çıkmamıştır...


       Molla Kasım'ın karakterini sevdim. Hatta hikayenin ilerleyen bölümlerinde çok yer almadığını görünce üzüldüm diyebilirim. Kitapta düşünüş şekli gerçekçiydi. Sanırım bende olsam okadar şiiri okuduğumda düşüncelerime uymuyorsa zaman kaybı olduğu için sinirlenip denize atabilirdim. Ayrıca her nekadar ilk başta pişmanlığı içi içini yese bile sonuç olarak Yunus Derviş'in hayatını kendinden ve oğlundan dinleme fırsatını yakalamış. Bu onun için gayet iyi bir fırsat. Her şerde bir hayır vardır diye boşuna dememiş atalarımız.